«کناره‌های فراموشی» عنوان مجموعه‌ای از عکس‌های مژگان راسخی نژاد و محیا کشفی دانش آموختگان رشته عکاسی است.

در بیانیه‌ی این نمایشگاه که با اشعاری از رمون کنو آغاز می‌شود، به امر فراموشی پرداخته شده است. در این نمایشگاه با تاکید بر دو عنصر آب و باد، گویی طبیعت و هرچه بر آن اتفاق می افتد، رو به فراموشی می‌رود، جهانی که هیچ چیز بر آن اثر نمی‌کند و هیچ ردی از زمان و مکان بر آن نمی‌ماند.

گشایش: جمعه ۱۲ مهر ۱۳۹۸، ساعت ۱۷ تا ۲۱
بازدید: تا ۱۷ مهر ۱۳۹۸، ساعت ۱۷ تا ۲۰
گالری بهارک: ده ونک، کوچه صابری، کوچه یکم، پلاک یک

نوشته نمایشگاه عکس کناره های فراموشی در گالری بهارک اولین بار در سایت عکاسی. پدیدار شد.

تصویر ۱. نیک برنت. فیل در زباله‌گاه، ۲۰۱۴. از مجموعه‌ی «میراث غبار» (۲۰۱۴).

نیک برَنت[۱] (متولد ۱۹۶۴، لندن) عکاس و کارگردان شناخته‌شده‌ای است که آثارش حول نابودی محیط زیست حیوانات می‌چرخند. عکس‌های او تا کنون در ده‌ها گالری و موزه در سرتاسر جهان به نمایش درآمده‌اند که آخرین آنها موزه‌ی هنر سُنُما وَلی[۲] در کلیفرنیا، ایالات متحده است (از ۲۹ ژوئن تا ۸ سپتامبر ۲۰۱۹). همچنین چندین کتاب از عکس‌های او به چاپ رسیده است. در این مقاله قصد داریم نگاهی داشته باشیم به بدنه‌ی کاری این هنرمند.

برنت پس از آموختن نقاشی و فیلم در مدرسه‌ی هنر سنت‌مارتین[۳] در لندن، در سال ۱۹۹۲ به آمریکا مهاجرت کرد. او در آمریکا چندین موزیک‌ویدئو را کارگردانی کرد، از جمله قطعه‌ی «ترانه‌ی زمین» [۴] (۱۹۹۵) اثر خواننده‌ی معروف آمریکایی مایکل جکسن، قطعه‌ای که به محیط زیست اختصاص داشت. برنت برای تهیه‌ی این موزیک‌ویدئو به شرق آفریقا سفر کرد و این گونه پیوند او با این ناحیه و حیات وحش بی‌نظیرش آغاز شد.

سه‌گانه: از هیبت تا زوال
برنت از سال ۲۰۰۱ پروژه‌ی عکاسی ده ساله‌ای را با عنوان «سه‌گانه» آغاز کرد. او در این پروژه، زیر عناوین «در این زمین»[۵] (۲۰۰۱ – ۲۰۰۴)، «سایه می‌آید»[۶] (۲۰۰۵ – ۲۰۰۸) و «میان سرزمینی ویران‌شده»[۷] (۲۰۱۰ – ۲۰۱۲)، ما را با سفری همراه کرده که با هیبت رمانتیک حیوانات و مناظر شرق آفریقا آغاز می‌شود و با شیدایی و تباهی آنها خاتمه می‌یابد.

در مجموعه‌ی «در این زمین» پرتره‌ها و مناظری رمانتیک از حیوانات وحشی آفریقا – فیل‌ها، شیرها، کرگدن‌ها، یوزپلنگ‌ها، زرافه‌ها، شامپانزه‌ها و اسب‌های آبی – می‌بینیم. در این مجموعه حیوانات غالباً با هیبت و به‌شکلی رمانتیک و دراماتیک به تصویر کشیده شده‌اند. در مجموعه‌ی «سایه می‌آید» عناصری بدشگون بر این مناظر پرهیبت و رمانتیک سایه افکنده‌اند که از خطری قریب‌الوقوع خبر می‌دهند: ابرهای تیره، گردباد، زمین‌های خشکیده، حیوانات ماتم‌زده، شیدا و منتظر.

در عکس‌های مجموعه‌ی «میان سرزمینی ویران‌شده» حضور انسان را می‌بینم، حیواناتی ضعیف و محتضر که مرگ را انتظار می‌کشند یا برای بقا به تقلا افتاده‌اند، پرندگان مرده با تنی خشکیده و در نهایت سرهای ازتن‌جداشده‌ی مصلوب حیوانات میان دشت که نگاه خیره‌شان گویی تا ابد ادامه دارد.

تغییر رویکرد
اگر چه برنت در مجموعه‌عکس‌های بعدی‌اش همچنان توجه به حیوانات وحشی و زوال محیط زیست‌شان را موضوع اصلی خود قرار داده، اما بعد از مجموعه‌ی «سه‌گانه»، رویکرد عکاسی او به طرز قابل توجهی تغییر کرده طوری که می‌توان آن را نقطه‌ی عطف و شاخص کارنامه‌ی هنری‌اش تلقی کرد.

برنت در مجموعه‌های «میراث غبار»[۸] (۲۰۱۴) و «این جهان خالی» [۹] (۲۰۱۹) از شیوه‌ی مرسوم و مستقیم عکاسان حیات وحش که تا حدی می‌توان آن را در مجموعه‌های قبلی‌اش مشاهده کرد، فاصله گرفته و با پیش‌زمینه‌ی کارگردانی‌اش رویکرد جدیدی در عکاسی حیات وحش را برپایه‌ی کارگردانی صحنه و ساختن تصویر اتخاذ کرده است.

او در مجموعه‌ی «میراث غبار» پرتره‌های منتشرنشده‌اش از حیوانات شرق آفریقا در سال‌های پیش را با اندازه‌ی واقعی آنها چاپ کرده است و آنها را در مناطقی از کنیا قرار داده که با توسعه‌ی شهری لجام‌گیسخته مواجه شده بودند، مناظری که زمانی گردشگاه حیوانات وحشی بودند. در واقع، برنت در این مجموعه، همچون کِنِت جُزفْسن[۱۰] و در بستر موضوعی متفاوت، عکس درون عکس آورده است.

برنت تصویر حیوانات در اندازه‌ی اصلی‌شان را در زیست‌گاه اصلی‌شان، زمینی که زمانی متعلق به آنها بود، عکاسی کرده است تا از این طریق فقدان حضورشان در مناظر جدید انسانی را یادآوری کند. عکس‌های مجموعه‌ی «میراث غبار» همچنین حامل این هشدار هستند: با ادامه‌ی روند افزایش جمعیت انسان‌ها و دست‌اندازی آنها به طبیعت و زیست‌گاه حیات وحش، آیندگان از زمین میراثی جز خاک خشکیده و غبار نخواهند داشت.

برنت در مجموعه‌ی «این جهان خالی» گامی جلوتر رفته و این بار برای نشان دادن آینده‌ی روند گسترش شهرها، تصاحب زمین و تخریب جهان طبیعی – آینده‌ای که در آن دیگر فضایی متعلق به حیوانات وحشی وجود نخواهد داشت و حیوانات راهی جز کنار آمدن با محیط جدید انسان‌ها ندارند – از امکانات خودِ عکاسی بهره برده است. او در این مجموعه، همچون مجموعه‌ی قبلی، حیوانات را در محیط انسانی قرار داده، اما این بار جای تصویر حیوانات، خودِ آنها را داخل کادر عکس‌هایش آورده است.

هر عکس در این مجموعه تلفیقی از دو لحظه است. نخست، بخشی از صحنه‌ی عکاسی (شامل پل‌ها، بناهای راه‌سازی، پمپ بنزین و غیره) در محیط زیست حیوانات وحشی ساخته شده و دوربین به‌شکلی مستتر درون این محیط قرار می‌گیرد. پس از چند هفته یا حتی چند ماه، زمانی که حیوانات وحشی به این محیط جدید عادت کرده و سرانجام داخل کادر دوربین مستترشده می‌آیند، لحظه‌ی نخست ثبت می‌شود.

پس از ثبت حیوانات، صحنه‌ی کامل – عملیات راه‌سازی، پل، پمپ بنزین، ایستگاه اتوبوس و غیره – ساخته می‌شود. در اکثر قریب به اتفاق عکس‌ها، دوربین طی تمامی مراحل (از ثبت لحظه‌ی اول تا ثبت لحظه‌ی دوم) ثابت باقی می‌ماند. پس از ساخته‌شدن صحنه‌ی کامل، که مشتمل است بر جمعیت بزرگی از بازیگران محلی، لحظه‌ی دوم ثبت می‌شود. به این ترتیب، عکسی تلفیقی با دو نوردهی ساخته شده و پس از نوردهی دوم صحنه‌های ساخته‌شده برچیده می‌شوند.

عکس‌های برنت نشان از پیش‌زمینه‌ی نقاشی و کارگردانی او دارند و می‌توان آنها را به دو بخش تقسیم کرد. بخش نخست، مجموعه‌های «سه‌گانه» هستند که شکلی رمانتیک‌تر و پیکتریال دارند و افزون بر شکل دراماتیک و نمایشی‌شان از ویژگی‌های تصویری نقاشی تأثیر گرفته‌اند.

بخش دوم، که نقطه‌ی عطفی در عکاسی برنت و گسست او از سنت عکاسی حیات وحش و به‌نوعی وجه شاخص کار او محسوب می‌شود، مجموعه‌های «میراث غبار» و «این جهان خالی» هستند. این مجموعه‌ها، که در دهه‌ی ۲۰۱۰ تهیه شده‌اند، بیشتر برپایه‌ی کارگردانی و ساختن صحنه شکل گرفته‌ و عکاسی حیات وحش را در مسیر سنت عکاسی صحنه‌پردازی‌شده قرار داده‌اند.

برنت با اتخاذ رویکردهای نوآورانه در عکاسی حیات وحش، حوزه‌ای از عکاسی که جز در مواردی معدود کمتر نشانی از نوآوری و بیان هنری در آن می‌توان یافت[۱۱]، و نمایشی دراماتیک از زوال تدریجی زیست‌بوم حیوانات در سده‌ی بیست‌ویکم، بی‌شک یکی از تأثیرگذارترین عکاسان معاصر حیات وحش است.

پی‌نوشت‌ها:

[۱] Nick Brandt
[۲] Sonoma Valley Museum of Art
[۳] Saint Martin’s School of Art
[۴] Earth Song
[۵] On This Earth
[۶] A Shadow Falls
[۷] Across the Ravaged Land
[۸] Inherit the Dust
[۹] This Empty World
[۱۰] Kenneth Josephson

[۱۱] به عنوان نمونه، رجوع کنید به آثار پیتر هـ. بی‌ئرْد (Peter H. Beard) (متولد ۱۹۳۸). او با کتاب‌ خاطراتش شکل جدیدی از عکاسی حیات وحش را بنیان نهاد که نسبت به رابطه‌ی قلمرو حیوان و انسان آگاهی می‌بخشید.

نوشته عکاسان معاصر جهان: نیک برنت، تصویرگر زوال زیست‌بوم اولین بار در سایت عکاسی. پدیدار شد.

منطقه فرهنگی و گردشگری عباس آباد با همکاری آژانس عکس تهران، تور عکاسی طبیعت و شهر را به مناسبت روز تهران برگزار می‌کند.

حضور در این تور با ثبت نام برای همه عکاسان آزاد است و تور در سه گروه به سرپرستی ساتیار امامی، حسن قائدی و محمد نوروزی دوشنبه ۱۵ مهرماه ۱۳۹۸ ساعت ۱۴ الی ۲۰ برگزار می‌شود.

شرایط شرکت در تور:
– تعداد افراد حاضر در تور محدود است و با توجه به ثبت نام صورت می‌پذیرد.
– عکاسان در ۳ گروه مجزا عکاسی می‌کنند. (قرعه کشی در روز تور انجام می‌شود)
– حضور پذیرفتگان در ساعت و مکان اعلام شده برای قرعه کشی و دریافت مجوز
– ارسال ۵ عکس توسط هر عکاس

خرید عکس:
– از هر گروه ۱۰ فریم عکس و در مجموع ۳۰ فریم عکس برای آرشیو منطقه فرهنگی و گردشگری عباس آباد با حفظ مالکیت معنوی عکاس خریداری می‌شود.
– به ازای هر عکس مبلغ ۳/۰۰۰/۰۰۰ ریال به عکاس پرداخت می‌شود.

ثبت نام:
– ارسال ۳ فریم عکس با سایز ۸۰۰ پیکسل برای بررسی به همراه مشخصات کامل (نام، نام خانوداگی، شماره ملی و شماره تماس) به ایمیل tehranpicture@gmail.com
– اسامی برگزیدگان عصر شنبه ۱۳ مهرماه ۱۳۹۸ منتشر می‌شود.

دبیر برگزاری:
احسان رأفتی داریان

دبیر اجرایی:
علی عارفی فرد

اساتید مشاور و هیات انتخاب:
ساتیار امامی
حسن قائدی
محمد نوروزی

گاهشمار:
– آخرین مهلت ثبت نام: جمعه ۱۲ مهرماه ۹۸، ساعت ۲۴
– اعلام اسامی پذیرفتگان: شنبه ۱۳ مهرماه ۹۸، ساعت ۲۰
– قرعه کشی گروه‌ها: دوشنبه ۱۵ مهرماه ۹۸، ساعت ۱۴
– صحبت و راهنمایی اساتید: دوشنبه ۱۵ مهرماه ۹۸، ساعت ۱۴: ۱۵
– شروع عکاسی: دوشنبه ۱۵ مهرماه ۹۸، ساعت ۱۵ تا ۲۰
– اعلام اسامی عکس‌های خریداری شده: دوشنبه ۲۲ مهرماه ۹۸

دبیرخانه:
شماره تماس دبیراجرایی: ۰۹۱۲۲۸۴۹۴۴۸
ایمیل دبیرخانه: tehranpicture@gmail.com
آدرس: میدان ونک، نرسیده به میرداماد، کوچه دامن افشار، پلاک ۵۵

نوشته فراخوان تور عکاسی «طبیعت و شهر» اولین بار در سایت عکاسی. پدیدار شد.

عکاسان از زمان اختراع عکاسی محیط پیرامون‌شان را مستند کرده‌اند. عکس مشهور داگر از بلوار د تمپل پاریس، خیابانی را در سال ۱۸۳۸ نشان می‌دهد. با پیشرفت فناوری و ظهور دوربین‌های قابل‌حمل و سریع، بسیاری از عکاسان تصمیم گرفتند که به خیابان‌ها بی‌آیند و زندگی شهری را ثبت کنند. شارل نگر، اوژن اتژه، آلفرد استیگلیتس، آندره کرتس، برنیس ابت، آنری کارتیه‌برسن، براسای، واکر اونز، رابرت فرانک، داین آربس، ویوین مایر، گری وینوگرند، لی فریدلندر، ویلیام اگستون و… از جمله‌ی عکاسان شناخته‌شده‌ای هستند که تغییرات سریع زندگی در شهرها را به تصویر کشیده‌اند.

عکاسی خیابانی اکنون هنری محبوب و رسانه‌ای مهم برای ایجاد ارتباط میان قلب و روح جامعه و مردمش است و طرفداران و علاقه‌مندان زیادی در سرتاسر جهان پیدا کرده است.

فراخوان شرکت در رقابت عکاسی خیابانی پذیرای عکس‌های خیابانی علاقه‌مندان بالای ۱۸ سال با هر فرآیند و روشی، دیجیتال یا آنالوگ، سیاه‌وسفید یا رنگی، است. برندگان این رقابت ۱۰۰۰ دلار جایزه دریافت خواهند کرد (۵۰۰ دلار نفر اول، ۳۰۰ دلار نفر دوم و ۲۰۰ دلار نفر سوم) و آثار ۱۵ نفر برتر در شماره‌ی هشتم نشریه‌ی AAP و گالری سایت all-about-photo.com با پوشش گسترده و مخاطب جهانی منتشر خواهند شد.

هزینه‌ی شرکت در این رقابت ۳۰ دلار (برای سه عکس اول) و ۵ دلار به‌ازای هر عکس اضافه است. برای شرکت در این رقابت و اطلاع از جزئیات بیشتر شرایط شرکت در آن، به وبسایت مراجعه فرمایید.
این فراخوان تا ۲۰ اکتبر ۲۰۱۹ (۲۸ مهر ۱۳۹۸) ادامه دارد.

نوشته فراخوان شرکت در رقابت عکاسی خیابانی AAP اولین بار در سایت عکاسی. پدیدار شد.

تصویر ۱. گای تیلیم

گای تیلیم[۱] (متولد ۱۹۶۲، ژوهانسبورگ آفریقای جنوبی) از عکاسان معاصر آفریقایی است که محور اصلی آثارش تحولات سیاسی و اجتماعی آفریقاست. او پس از دریافت لیسانس رشته‌ی تجارت در دانشگاه کِیپ‌تاون در آفریقای جنوبی در سال ۱۹۸۳، از سال ۱۹۸۶ عکاسی را به‌طور حرفه‌ای شروع کرد و به‌عنوان عکاس خبری با آژانس عکاسی افراپیکس[۲] در آفریقای جنوبی (۱۹۸۶ – ۱۹۹۰) و سازمان‌های خبری رویترز[۳] (۱۹۸۶ – ۱۹۸۸) و آژانس خبر فرانسه[۴] (۱۹۹۳ – ۱۹۹۴) همکاری داشته است. آثار او در نمایشگاه‌ها و کتاب‌های متعددی به نمایش درآمده‌اند که مشتمل اند بر عکس‌هایی از پهنه‌ی آفریقا، از آفریقای جنوبی تا اتیوپی و از ماداگاسکار تا سنگال، نیز سه گوشه‌ی جهان (آمریکای جنوبی، پولینزی فرانسه در اقیانوس آرام و ایتالیا).

تیلیم با عکس‌هایش جنبه‌هایی از آفریقا را آشکار کرده که با کلیشه‌های شکل‌گرفته از این ناحیه‌ی گسترده متفاوت‌اند. از پرتره‌ی کودک‌سربازها و تحولات سیاسی کنگو تا فضای زندگی در آپارتمان‌های ژوهانسبورگ و مناظر شهری، عکس‌های تیلیم همزمان با تصویر کردن تحولات سیاسی و اجتماعی آفریقا نشان از تحول رویکرد عکاسی خود او دارند.

اخیراً نمایشگاهی از جدیدترین کارهای این عکاس زیر عنوان «موزه‌ی انقلاب»[۵] در کوکای+کوکای گالری[۶] برلین برگزار شده است (۲۳ آگوست تا ۵ اکتبر ۲۰۱۹). به‌مناسبت برگزاری این نمایشگاه تصمیم گرفتیم نگاهی داشته باشیم به کارنامه‌ی این عکاس.

تحولات کنگو
تیلیم در مجموعه‌های «سربازان» (۲۰۰۲ – ۲۰۰۳) [۷]، «لئُپُلت و مُتوبو» (۲۰۰۳) [۸] و «دمکراتیک کنگو» (۲۰۰۶) [۹] به تحولات جمهوری دمکراتیک کنگو در قلب آفریقا پرداخته است.

او برای تهیه‌ی مجموعه‌ی «لئُپُلت و مُتوبو» جولای تا سپتامبر سال ۲۰۰۳ را از رد اشغال استعماری کنگو از سوی شاه لئُپُلت دوم بلژیک و سپس بقایای تاراج حکومت دیکتاتوری متوبو سِسه سِکو[۱۰] عکاسی کرد. این مجموعه افزون بر عکس‌هایی از زندگی روزمره در جمهوری دمکراتیک کنگو مشتمل است بر دولت‌هایی که آثار تاریخی کنگو و بلژیک را کنار یکدیگر قرار داده‌اند. برخی از عکس‌های این مجموعه ضمیمه‌ی فیلم مستندی با عنوان «روح شاه لئُپُلت»[۱۱] شدند که براساس کتابی با همین عنوان (۱۹۹۸) ساخته شده است.

تیلیم در مجموعه‌ی «سربازان»، که عکس‌های آن را در اواخر سال ۲۰۰۲ و اوایل ۲۰۰۳ گرفته است، تأثیر ویرانگر جنگ پنج ساله‌ی جنگ میان حکومت کنگو و گروه‌های شورشی بر افراد غیرنظامی را به تصویر کشیده است. این جنگ حدود ۳.۵ میلیون کشته داشت که غالب آنها افراد غیرنظامی بودند. بر اساس آمار سازمان ملل به موجب این جنگ در شرق کنگو حدود دو میلیون انسان آواره شدند.

در پی این جنگ، تیلیم مجموعه‌ی «دمکراتیک کنگو» را تهیه کرد. این مجموعه زمانی تهیه شد که طرفین نبرد به برگزاری انتخابات و نوشتن قانون اساسی جدید رضایت دادند: در جولای سال ۲۰۰۶ و زمانی که ۳۴۰۰ نامزد برای تصدی صندلی‌های مجلس و ۳۳ نامزد برای ریاست جمهوری به رقابت می‌پرداختند.

به هر حال، اتین تشیسیکدی[۱۲] وزیر سابق متوبو سِسه سِکو مردم را به تحریم انتخابات فراخواند و درگیری میان طرفداران او و پلیس آغاز شد. طرفداران تشیسیکدی بساط انتخاباتی را ویران کردند و تابلوهای تبلیغاتی را آتش زدند، به‌ویژه آنهایی که متعلق به ژوزف کبیلا[۱۳] از «حزب مردم برای بازسازی و دمکراسی» بودند (او بعداً از ۲۰۰۱ تا ۲۰۱۹ رئیس جمهور جمهوری دمکراتیک کنگو شد). کبیلا و رقیب اصلی‌اش ژان-پیر بِمبا[۱۴] در جنگ با یکدیگر ارتش‌های مجزای خود را در کینشاسا پایتخت کنگو تشکیل دادند و خیابان‌های این شهر صحنه‌ی درگیری بی‌حاصل میان این دو شد.

پرتره‌ها
تیلیم در مجموعه‌های اولیه‌اش از جمله «پرتره‌های کونهینگلا» (۲۰۰۲) [۱۵]، «سربازان» (۲۰۰۲ – ۲۰۰۳) و «روستای پطروس» (۲۰۰۶) [۱۶] پرتره‌هایی از مردمان آفریقایی تهیه کرده است.

با به‌قدرت رسیدن ژوزف کبیلا در سال ۲۰۰۱ و آغاز ریاست جمهوری او، علی‌رغم وعده‌های او مبنی بر احترام به حقوق مدنی و سیاسی، او در سال ۲۰۰۲ راه مستبدانه‌ی پدرش لُران دِزیره کبیلا[۱۷] را ادامه داد. از سوی دیگر، حکومت‌های اوگاندا و روآندا در شرق کنگو به حمایت‌های خود از گروه‌های گوناگون برای دسترسی به یکی از غنی‌ترین نواحی معدنی آفریقا (حاوی طلا، الماس، کبالات و تانتالیت) ادامه دادند. هیچ یک از این گروه‌ها احترامی برای مردم غیرنظامی یا تفاهم‌نامه‌های آتش‌بس قائل نبودند.

در مجموعه‌ی «سربازان» پرتره‌هایی از افراد شبه‌نظامی درگیر در این جدال‌ها می‌بینیم که اکثر آنها را کودکان تشکیل می‌دهند. آنها در این عکس‌ها در پوشش‌های استتاری از شاخ‌وبرگ بوته‌ها و درختان قرار گرفته و مجهز به سلاح‌های اولیه هستند.

در مجموعه «پرتره‌های کونهینگلا» در آنگولا و مجموعه‌عکس‌های «روستای پطروس» (۲۰۰۶) در مالاوی، شکل پرتره‌پردازی تیلیم تغییر کرده است. عکس‌های این مجموعه‌ها رنگی هستند و بیشتر پرتره‌ها را به‌صورت جمعی می‌بینیم.

روستای پطروس، که مردمانش به کشاورزی تکیه داشتند، به‌علت خشکسالی در معرض قحطی قرار داشت. تیلیم عکس‌های این مجموعه را در پی روند کمک‌رسانی به آنجا تهیه کرده است. او، که با مهمان‌نوازی فوق‌العاده‌ی روستاییان روبه‌رو شده بود، با عکس‌هایش در مجموعه‌ی «روستای پطروس» نزدیکی و صمیمیت با آنها را منتقل کرده است.

تحول رویکرد
در دهه‌ی ۱۹۹۰ سفیدپوستان شهر ژوهانسبورگ در آفریقای جنوبی از محله‌های فقیر مرکز شهر گریختند و در ساختمان‌های به‌جامانده افرادی ساکن شدند. صاحبان ملک افرادی را استخدام کردند تا اجاره‌ای از این ساکنین بگیرند. اما در بیشتر موارد، این افراد فاسد بودند و پول‌ها را بالا می‌کشیدند. مردم فقیر از روی وجدان مبالغ رضایت‌بخشی را به این افراد می‌سپردند تا مجبور نشوند به جایی که از آن آمده‌اند برگردند. تیلیم حدود چهار ماه مشغول ثبت تصاویری از این ساختمان‌ها و کیفیت بد زندگی درون آنها شد. حاصل کار او در مجموعه‌ای زیر عنوان «ژوهانسبورگ» (۲۰۰۴) [۱۸] منتشر شده است.

ده سال بعد، مجموعه‌ی بعدی تیلیم درباره‌ی شهر ژوهانسبورگ زیر عنوان «ژوهانسبورگ: مناظر» (۲۰۱۴) [۱۹] منتشر شد. عکس‌های او در این مجموعه نشان از تغییر رویکرد عکاسی او دارند، تغییری که می‌توان ریشه‌های آن را در مجموعه‌های قبلی او، «طبیعت دوم»[۲۰]، «لیبرویل»[۲۱]، و «رُم، میانه‌ی شهر»[۲۲] جست‌وجو کرد. این عکس‌های جدید فاقد یکی از مؤلفه‌های اصلی عکس‌های متعارف خبری و مستند هستند: سوژه‌ی کانونی قابل‌تشخیص.

رویکرد تیلیم در مناظر شهری جدیدش درآمیختن سوژه و ابژه و عکاسی از هیچ‌چیز و همه‌چیز است، عکس‌هایی عاری از قضاوت که بیشتر حکم پنجره را دارند تا آینه. این تغییر رویه نشان از گسست او از سنت عکاسی خبری حرفه‌ای و گرایش به منظره‌پردازی سرد دارد، شبیه آنچه در «مکان‌نگاری‌های نوین» در میانه‌ی دهه‌ی ۱۹۷۰ و بعد آن دیدیم. در اینجا عکس جای طرح ادعا، از بیننده دعوت می‌کند که درونش دست به کاوش بزند. تیلیم در این باره نوشته است:

«در سال ۲۰۰۴، چهار ماه را در مرکز شهر ژهانسبورگ سپری کردم. آنجا شهر را چون پازلی بزرگ می‌دیدم. نقشه‌ام این بود که تکه‌های کوچک این پازل را عکاسی کنم و آنها را کنار یکدیگر قرار دهم تا تصویری از آنجا شکل بگیرد. اما طولی نکشید که متوجه شدم با بی‌نهایت سوژه‌ای که درون این شهر وجود دارد چنین کاری بی‌فایده است. نمی‌توانستم همه‌چیز و همه‌جا را ببینم. متوجه شدم که برای نشان دادن حقایق، مهم نیست کجا هستم، بیش از کنار هم چیدن تکه‌های پازل باید می‌گذاشتم آن مکان به‌واسطه‌ی من حرفش را بزند. البته، در اینجا سؤالی سخت نیز به وجود می‌آید: در این شهر و چشم‌انداز من که هستم؟»

تحول آفریقا
تیلیم در بدنه‌ی کاری خود نگاه ویژه‌ای به تحولات سیاسی و اجتماعی آفریقا داشته. این نگاه در مجموعه‌های متأخر او نیز مشهود است و شکل گسترده‌تری به خود گرفته است: مجموعه‌های «خیابان پاتریس لومومبا» (۲۰۰۷ – ۲۰۰۸) [۲۳] و «موزه‌ی انقلاب» (۲۰۱۴ – ۲۰۱۸) که در کشورهای شرق، جنوب و غرب آفریقا تهیه شده‌اند. او در این مجموعه‌ها سراسر پهنه‌ی بزرگ آفریقا و شهرهای بزرگش را پیموده تا دگرگونی مناسبات اجتماعی و سیاسی آفریقا را با نگاه به منظره و زیست شهری تصویر کند.

تیلیم پروژه‌ی «خیابان پاتریس لومومبا» را با دریافت نخستین کمک‌هزینه‌ی رابرت گاردنر در عکاسی از طرف موزه‌ی پیبادی در دانشگاه هاروارد آغاز کرد. پاتریس لومومبا از نخستین رهبران آفریقایی انتخاب‌شده در دوران مدرن است که برنده‌ی انتخابات کنگو پس از استقلال این کشور از بلژیک در سال ۱۹۶۰ شد. او به‌وضوح مخالف تفکرات نواستعماری غرب بود که می‌توانست سلطه‌ی آشکار بر آفریقایی‌ها را با کنترل غیرمستقیم آنها جایگزین کند.

به هر حال، لومومبا خیلی زود در ژانویه‌ی ۱۹۶۱ از سوی عوامل بلژیک ترور شد. این گونه از او در فضای امروز آفریقا تصویر یک میهن‌پرست باقی مانده است و در بسیاری از شهرهای آفریقایی، خیابان‌ها و میدان‌ها نام او را با خود دارند. تیلیم با الهام از این نامگذاری در مجموعه‌ی «خیابان پاتریس لومومبا» عکس‌هایی از فضای داخلی شهرداری‌ها و ساختمان‌های دولتی، اداره‌ی پست، مدارس، دانشگاه، هتل‌ها، پارک‌ها، میدان‌ها، ساختمان‌های متروکه و آپارتمان‌های حول «خیابان پاتریس لومومبا» در شهرهای مختلف آفریقا تهیه کرده است تا این طریق ساختارهای بروکراتیک و زیست جدید شهری در آفریقای پس از آزادی از استعمار را نشان دهد.

تیلیم در جدیدترین نمایش آثارش، که زیر عنوان «موزه‌ی انقلاب» در کوکای+کوکای گالری برلین برگزار شد و پیش‌تر در مؤسسه‌ی آنری کارتیه-برسن (۲۰۱۹) در پاریس به نمایش درآمد، در ادامه‌ی رویکرد جدیدش به منظره‌ی شهری، بین سال‌های ۲۰۱۴ تا ۲۰۱۸ عکس‌هایی در خیابان‌های شهرهای بزرگ در سرتاسر آفریقا تهیه کرده است.

نام این مجموعه برگرفته از خیابان موزه‌ی انقلاب در شهر ماپوتو پایتخت موزامبیک است. این خیابان مدتی پس از تأسیس لُرِنسو مارْکیش به‌عنوان پایتخت استعماری پرتغال نامگذاری شد (۲۴ جولای ۱۸۷۵). یکصد سال پس از این نامگذاری، این خیابان با همین نام باقی ماند اما با معنایی تازه.

در ۲۵ ژوئن ۱۹۷۵ استقلال موزامبیک از پرتغال رسماً اعلام شد و نام پایتخت این کشور از لُرِنسو مارْکیش (نام یک تاجر قرن شانزدمی پرتغالی) به ماپوتو تغییر یافت. اکنون ۲۴ام جولای به‌عنوان روز ملی و مالکیت دولت محلی بر دارایی‌ها و ساختمان‌های پرتغالی در پی پانزده سال جنگ داخلی (تا سال ۱۹۹۲)، جشن گرفته می‌شود. به‌گفته‌ی تیلیم:
«این خیابان‌ها، که بارها نام‌شان عوض شده، شاهد بالاوپایین‌های سیاسی، اقتصادی و تغییرات اجتماعی قدرت بوده‌ و به موزه‌ای از دو انقلاب مهم رخ‌داده در ممالک آفریقایی طی ۶۵ سال گذشته بدل شده‌اند: از رژیم‌های استعماری به پسااستعماری که در موارد بسیاری سیاست‌های سوسیالیستی اتخاد کردند، و سپس از حکومت‌های ملی‌گرا به سرمایه‌داری.»

پی‌نوشت‌ها:

[۱] Guy Tillim
[۲] Afrapix
[۳] Reuters (Reuters.com)
[۴] Agence France Presse (AFP.com)
[۵] Museum of the Revolution
[۶] Galerie Kuckei + Kuckei
[۷] Soldiers
[۸] Leopold and Motubo
[۹] Congo Democratic
[۱۰] Mobutu Sese Seko
[۱۱] King Leopold’s Ghost
[۱۲] Etienne Tshisikedi
[۱۳] Joseph Kabila
[۱۴] Jean-Pierre Bemba
[۱۵] Kunhinga Portraits
[۱۶] Petros Village
[۱۷] Laurent Desire Kabila
[۱۸] Joburg
[۱۹] Joburg: Point of View
[۲۰] Second Nature
[۲۱] Liberville
[۲۲] Roma, Cittá di Mezzo
[۲۳] Avenue Patrice Lumumba

نوشته عکاسان معاصر جهان: گای تیلیم، تصویرگر تحولات سیاسی‌ اجتماعی آفریقا اولین بار در سایت عکاسی. پدیدار شد.

مسابقه عکاسی «جاده ابریشم از دیدگاه جوانان» به عنوان یک برنامه آموزشی بصری و به منظور آشنایی با میراث فرهنگی مشترک در مسیر جاده ابریشم برگزار می‌شود.

این مسابقه در چهارچوب برنامه «جاده ابریشم و جوانان» سازمان یونسکو و نیز در راستای اهداف دهه بین المللی تقارب فرهنگها (٢٠٢٢- ٢٠١٣) اجرا خواهد شد.

امروزه هنرهای تصویری مهمترین ابزار ارتباطی برای جوانان است. آموزش‌های هنری، در ارتقای آگاهی نسل جوان و درک صحیح چالش‌های ناشی از پدیده جهانی شدن، از اهمیت اساسی برخوردار است.

هدف این مسابقه عکاسی تشویق جوانان کشورهای حوزه جاده ابریشم به شناخت میراث مشترک فرهنگیشان است.

جاده ابریشم دربرگیرنده گستره جغرافیایی وسیعی است که از قرن‌های پیشین از طریق شبکه‌ای از راه‌های
زمینی و دریایی به همدیگر متصل شده‌اند.

حوزه جاده ابریشم به مناطقی اطلاق می‌شود که در شرق و جنوب شرق آسیا با گذر از آسیای مرکزی، شبه قاره هند، استپ‌های روسیه، فلات‌های ایران و آناتولی، شبه جزیره عربستان، مناطق غربی و شمال آفریقا میان تانزانیا و مراکش و نیز مناطق شرقی و جنوب اروپا تا ایتالیا، فرانسه و شبه جزیره ایبری (اسپانیا و پرتقال) قرار دارند.
(برای دیدن اطلس تاریخی جاده ابریشم اینجا کلیک کنید)

شناخت این میراث مشترک عامل مهمی برای ارتقا فرهنگ احترام متقابل و نیز فرهنگ صلح پایدار میان اقوام و ملت‌های مختلف ساکن در طول جاده ابریشم است.

علاوه بر این، این مسابقه در نظر دارد عکاسی را به عنوان ابزاری برای بیان دیدگاه‌های مختلف نسبت به میراث مشترک و هویت جمعی اقوام و ملت‌های ساکن مناطق مختلف جاده ابریشم ترویج کند. در این راستا، این مسابقه مشوق جوانان برای استفاده از عکاسی به منظور معرفی اهمیت تاریخی جاده ابریشم است.

شرکت کنندگان در دو گروه سنی ١۴ تا ١٧ سال و ١٨ تا ٢۵ سال در مسابقه شرکت خواهند کرد. شرکت کنندگان باید عکس هایشان را از طریق وبسایت مسابقه به دبیرخانه مسابقه ارسال نمایند. عکس‌های شرکت کنندگان در مسابقه توسط هیئت داوران بین المللی بررسی خواهند شد.

مسابقه با مراسم اهدای جوایز پایان خواهد یافت. سه برنده در هر رده سنی انتخاب خواهند شد: برندگان جایگاه اول یک دوربین عکاسی حرفه‌ای (همراه با لنز حرفه‌ای)؛ برندگان دوم یک دوربین نیمه حرفه‌ای؛ و برندگان سوم یک دوربین دیجیتال (استاندارد) دریافت خواهند کرد. علاوه بر این، هر شش برنده دو گروه سنی مسابقه به مراسم اهدا جوایزدعوت خواهند شد.

تمام هزینه‌های سفر و شرکت در این مراسم برای برندگان به عهده سازمان یونسکو و بنیاد صلح جهانی چین می‌باشد. برندگان گروه سنی ١۴ تا ١٧ سال با همراهی یکی از والدین خود (یا سرپرست قانونی) در مراسم شرکت خواهند کرد. تمامی هزینه‌های سفرنفر همراه نیز توسط سازمان یونسکوبه عهده گرفته خواهد خواهد شد.

در پایان مسابقه عکاسی یک نمایشگاه سیار از پنجاه عکس برتر ارائه شده در مسابقه ابتدا در شهر پکن و سپس در شهرهای دیگر در طول جاده ابریشم و نیز در دفتر مرکزی سازمان یونسکو در پاریس برگزار خواهند شد.

به منظور ثبت نتایج این مسابقه، پنجاه عکس برتر ارائه شده در آن در چهارچوب یک آلبوم عکس نفیس منتشر خواهند شد. یک نسخه از این آلبوم عکس به هریک از پنجاه شرکت کننده‌ای که عکسهایشان در این آلبوم چاپ شده اهدا می‌شود.

مقررات مسابقه:
ماده ١: برگزارکننده
سازمان یونسکو برگزار کننده مسابقه عکاسی به نام «جاده ابریشم از دیدگاه جوانان» است.
این مسابقه فقط از طریق اینترنت و با مقرارت و شرایط زیر به منظور آگاهی رسانی درباره جاده ابریشم برگزار می‌شود.
تاریخ مسابقه از ١٩ سپتامبر ٢٠١٩ تا ۶ ژانویه ٢٠٢٠ است.
و شبکه‌های اجتماعی: https://en.unesco.org/silkroad این مسابقه از طریق وبسایت
اعلام می‌شود. (Facebook, Twitter, Instagram, Pinterest)

ماده ٢: شرایط مسابقه
تمامی افراد بین ١۴ تا ٢۵ سال بدون در نظر گرفتن تابعیت و کشور محل اقامتشان مجاز به شرکت در این مسابقه عکاسی می‌باشند کلیه افراد واجد این شرایط به غیر از کارکنان یونسکو و حامی مالی آن (بنیاد جهانی صلح چین) و نیزاعضای خانواده آنها (والدین، کودکان، خواهر و برادر و همسران) مجاز به شرکت در این مسابقه‌اند.

گروه‌های سنی:
شرکت کنندگان در دو گروه سنی زیر در مسابقه شرکت خواهند کرد:
١۴ تا ١٧ سال
١٧ تا ٢۵ سال
شرکت در مسابقه برای افراد زیر ١٨ سال باید با ارسال اجازه نامه کتبی والدین و یا قیم قانونی،
زیر همراه باشد:
شرکت کردن در مسابقه برای افراد زیر ١٨ سال بدون این اجازه نامه مقدور نمی‌باشد.
اینجانب، خانم / آقای ….. پدر / مادر / قیم قانونی ………. بدنوسیله اجازه شرکت در مسابقه
عکاسی «جاده ابریشم از دیدگاه جوانان» که از تاریخ ١٩ سپتامبر ٢٠١٩ تا ۶ ژانویه ٢٠٢٠ برگزار
می‌شود را می‌دهم. من شرایط و مقررات مسابقه را خوانده و تأیید می‌کنم.
امضا تاریخ مکان

برای شرکت در مسابقه
– برای شرکت در مسابقه به این صفحه مراجعه کنید.
– هر شرکت کننده می‌تواند حداکثر ٢٠ عکس (به صورت تک عکس و یا مجموعه‌ی عکس) و اندازه ضلع بزرگ آن حداقل ١۵٠٠ پیکسل، JPEG, JPG ارسال کند. عکس‌ها باید به صورت فایل باشد.
تمامی عکسها باید دارای شرح و توضیحات کامل باشند.
برای ارسال عکسها باید به اینترنت دسترسی داشته باشید.
شرکت در این مسابقه کاملاً انفرادی است و هیچ کس نمی‌تواند به نمایندگی از شخص از شخص
دیگری در مسابقه شرکت کند.
شرکت در این مسابقه عکاسی مستلزم پذیرش کامل قوانین و تمامی مفاد آن است.
بی توجهی به قوانین مسابقه منجر به رد صلاحیت شرکت کننده می‌شود.

ماده ٣: صحت عکس
۳-۱ محتوای عکس‌ها
عکس‌ها باید از طریق موضوعات زیر، به معرفی «جاده‌های ابریشم» بپردازند:
• ورزش و بازیهای باستانی
• هنر آشپزی و آداب غذایی
• موسیقی و رقص
برای شرکت در مسابقه فقط تغییرات جزئی در عکس‌ها مانند: تغیر نور، دیافراگم، تعادل رنگ و کادر پذیرفته می‌شود و این تغییرات باید در توضیحات تصویر ذکر شوند.
هیچ عکسی نباید حاوی اطلاعاتی باشد که منجر به شناسایی عکاس شود.
تمام شرکت کنندگان باید قادر به ارائه فایل اصلی عکس با کیفیت بالا باشند که در صورت انتخاب آثارشان، عکس‌ها قابل چاپ درمطبوعات، نمایشگاه و نیز آلبوم بهترین عکس‌های مسابقه باشند.
برگزارکنندگان مسابقه می‌توانند هرعکسی را که واجد معیارها و شرایط ذکر شده نباشند، حذف کنند.

۳-۲ حق مالکیت معنوی
هر شرکت کننده در مسابقه عکاسی ضمانت می‌کند که وی تنها مالک حقوق معنوی عکس‌های ارسالی‌اش است.
هر شرکت کننده باید دارای مجوز کامل استفاده از عکس‌های ارسالی‌اش باشد.
هر شرکت کننده در مسابقه عکاسی گواهی می‌کند که تمام عکس‌های ارسال شده حقوق شخص ثالث دیگری را نقض نمی‌کند و هیچ قانونی را زیر پا نمی‌گذارد.
هر شرکت کننده به برگذارکننده مسابقه حق ویرایش، نمایش، انتشار، توزیع مجدد عکس‌های ارسالی‌اش به صورت چاپی و الکترونیکی به منظور استفاده در سراسر جهان را می‌دهد.
هر شرکت کننده برگذارکننده حق استفاده از نام و عکس خود را در برای استفاده در مراسم، برنامه‌ها و یا دیگر امور تبلیغاتی مرتبط با این مسابقه عکاسی را می‌دهد.
تمامی عکسها با © نام عکاس / یونسکو منتشر خواهند شد.
هر شرکت کننده موافق است که هر گونه اختلاف در ارتباط با مسابقه، باید به استناد به قوانین (کمیسیون تجارت بین المللی سازمان ملل متحد) حل و فصل شود.

۳-۳ احترام به حریم خصوصی، حقوق تصویری و معیارهای اخلاقی
عکس‌هایی که ناقص حریم خصوصی و یا حقوق تصویری شخص ثالث باشند قابل قبول نخواهند بود.
اگر عکس‌ها ارسالی در بردارنده تصویر شخص و یا اشخاص ثالثی باشند، عکاس باید از آنها اجازه بگیرند.
عکس‌های ارسالی به مسابقه نباید حاوی مضامین توهین آمیز، جنسی، نژادپرستانه و غیرقانونی و یا بر خلاف معیارهای اخلاقی باشند.

ماده ۴: تعیین برندگان
۴-۱ عکس‌های ارسالی بر مبنای اصالت، خلاقیت، کیفیت عکس و ارتباط آن با موضوع «جاده ابریشم از دیدگاه جوانان» ارزشیابی و انتخاب خواهند شد.
با توجه به حق انتخاب و استقلال داوران هیچ تجدید نظری صورت نخواهد شد.

۴-۲ جوایز
جوایز اول، دوم و سوم در هر رده سنی، توسط هیئت داوران بین المللی تعیین خواهند شد.
هیئت داوران متشکل از پنج عضو بین المللی است که برای تخصص هنری خود شناخته شده‌اند و توسط مدیر کل یونسکو تأیید شده‌اند. هیئت داوران شامل پنچ عضو و یک رئیس است که توسط اعضای هیئت داوری انتخاب می‌شود و همچنین نماینده‌ای از طرف یونسکو به عنوان ناظر در این هیئت حضور خواهد داشت.

ماده ۵: جوایز
جوایز هیئت داوران:
جایزه اول: یک دوربین رفلکس حرفه‌ای با یک لنز ۵۵ – ١٨ میلیمتر
جایزه دوم: دوربین دیجیتال نیمه حرفه‌ای
جایزه سوم: دوربین دیجیتال

در صورت تساوی آرا، رئیس هیئت دوران درباره برنده نهایی تصمیم خواهد گرفت.
اسامی برندگان درتاریخ ٢١ مارس ٢٠٢٠ در وبسایت مسابقه اعلام خواهند شد.
در صورتی که هریک از برندگان اعلام شده به دلیل عدم رعایت شرایط و قوانین مسابقه رد صلاحیت شود، کاندیدای دیگری جایگزین او خواهد شد.
برگزار کننده مسابقه حق جایگزین کردن جوایز با جوایزی با ارزش مشابه را دارد.
برندگان مسابقه باید اطلاعات کامل خود را (نام، ایمیل، آدرس و تاریخ تولد) ارسال کنند.
جوایز برندگان طی مراسمی به آنها اهدا خواهند شد. هیچ جایزه‌ای نمی‌تواند تعویض و یا با معادل قیمتش به صورت نقدی پرداخت شود.
پس از اهدای جوایز به برندگان، برگزارکننده هیچ مسئولیتی در قبال سرقت یا آسیب وارده به جوایز را ندارد.

ماده ۶: اطلاعات شخصی
اطلاعات ارائه شده توسط شرکت کنندگان ممکن است برای پردازش داده‌ها ویا امور غیر تجاری و یا سیاسی استفاده شوند.
شرکت کنندگان از حق دسترسی، اصلاح و حذف داده‌های خود از طریق درخواست رسمی به برگزار کننده مسابقه عکاسی برخوردار می‌باشند.
حذف اطلاعات و داده‌های شخصی تا قبل از تاریخ پایان مسابقه (٢١ مارس ٢٠٢٠) امکانپذیر است.

ماده ٧: هزینه شرکت در مسابقه
شرکت در مسابقه عکاسی رایگان است. برگزار کننده هیچ مسئولیتی در قبال هزینه عکسبرداری و ارسال عکس‌ها ندارد.

ماده ٨: مسئولیت برگزارکننده
برگزارکننده می‌تواند نسبت به تغییر، تعویق و یا تعلیق مسابقه عکاسی بدون اطلاع قبلی اقدام کند.
هیچ گونه جبران خسارتی در این رابطه به شرکت کنندگان اعطا نخواهد شد.
برگزار کننده هیچ گونه مسئولیتی درباره مشکل دسترسی به اینترنت که مانع از شرکت در مسابقه شود را ندارد.
هرشرکت کننده‌ای که برای افزایش شانس برنده شدنش متوسل به روش‌ها و ابزارهای فنی شناخته شده یا ناشناخته کنونی شود، از طرف برگزارکننده رد صلاحیت خواهد شد.

نوشته فراخوان مسابقه عکاسی جاده ابریشم از دیدگاه جوانان اولین بار در سایت عکاسی. پدیدار شد.

بخش عکاسی گالری ژینوس با همکاری موسسه‌ی فرهنگی هنریی هنرنمای آبان نمایشگاه انفرادی سید سعید میر محمدی را با عنوان «طبیعتِ بی جان» برگزار می‌کند.

در بخشی از قلم عکاس این نمایشگاه آمده است: از بین تمام عکس‌های جنگ، تصویر الکساندر گاردنر از نبرد خونین آنتی تام در جریان جنگ داخلی آمریکا روایتی متفاوت از عکسِ جنگ در ذهنم تداعی می‌کند. فردای پس از نبرد، عکاس و یا افراد باقی مانده از جنوبی‌ها و شاید شمالی‌های پیروز، اجساد سربازان کشته شده را پیش از خاکسپاری، کنار هم و در ردیف‌های منظم قرار می‌دهند. عکس، خشونتِ عریانِ خونین‌ترین نبرد آمریکایی‌ها را در چیدمانی منظم از اجساد با ترکیبی تلطیف شده نمایش می‌دهد. یک تصویر؛ و به دنبال آن، زیباسازیِ مفهومِ خشونت …

سید سعید میرمحمدی (۱۳۶۳) دارای مدرک‌ کارشناسی ارشد در رشته عکاسی از دانشگاه هنر تهران است. او فعالیت هنری خود را از سال ۱۳۸۳ آغاز کرده و علاوه بر فعالیت در حوزه‌ی عکاسی، مشغول تدریس عکاسی و تاریخ هنر در دانشگاه هنر و معماری تهران و سوره تهران است. تألیف کتاب مبانی نظری عکاسی (انتشارات کارنامه کتاب)، کتاب عکس تهران (سازمان زیبا سازی شهر تهران)، طرح پژوهشی عکاسی جنگ ایران و جهان، دبیر همایش «هنر، صلح و توسعه پایدار» باغ موزه قصر تهران، ۱۳۹۷، دبیر همایش «عکاسی جنگ، برای صلح» موزه صلح تهران، ۱۳۹۶ و … از دیگر فعالیت‌های او است.

وی در سابقه خود، تجربه شرکت در چندین نمایشگاه گروهی داخلی وبین المللی از جمله نمایشگاه عکس گروهی- شانگهای چین ۲۰۱۱، نمایشگاه عکس گروهی- آلمان ۲۰۱۳، نمایشگاه گروهی عکس – دانشگاه هنر تهران ۱۳۹۰، نمایشگاه عکس باد صبا- کتابخانه ملی مالزی، کوآلالامپور ۱۳۹۵، نمایشگاه گروهی جوانان راه ابریشم- پکن ۲۰۱۸ را دارد.

گشایش: جمعه ۱۹ مهرماه، ۱۳۹۸، ساعت ۱۶:۰۰ تا ۲۰:۰۰
بازدید: نمایشگاه تا سه شنبه ۳۰ مهرماه ۱۳۹۸، ساعت ۱۴:۰۰ تا ۲۰:۰۰
گالری ژینوس: تهران، خیابان ولی عصر، ابتدای خیابان فاطمی، روبروی ایستگاه مترو جهاد، شماره ۲۱، واحد ۱
برنامه‌های همراهی کننده‌ی نمایشگاه:
گفت و گو با هنرمند: نوشین بهرام آبادیان
نقد و بررسی: زانیار بلوری
به همراه جلسه‌ی پرسش و پاسخ
زمان: چهارشنبه ۲۴ مهرماه ۱۳۹۸ ساعت ۱۷

نوشته نمایشگاه عکس سیدسعید میرمحمدی در گالری ژینوس اولین بار در سایت عکاسی. پدیدار شد.

نمایشگاه عکس‌های آرش اکبری ‌سنه با عنوان «تهران دیدن» از روز جمعه ۱۹ مهرماه ۱۳۹۸ در گالری الهه افتتاح می‌شود.

آرش اکبری سنه درباره هفتمین نمایشگاه عکس انفرادی خویش اینگونه می‌‌نویسد:
من عاشق تهران هستم، اما بی رودربایستی تهران هر روز مورد حملات بی‌پایان کلامی مختلفی قرار می‌گیرد؛‌ مثلا مردمش می‌گویند فقط دو هفته آسمان آبی‌اش در سال نمایان می‌شود و اینکه این بینوا چقدر کثیف و شلوغ و بدریخت شده است.
قبول که شلوغ است و ترافیک دارد ولی طاقت ندارم زیبایی‌‌های شهرم را هم در کنار کمبودهایش ندید بگیرم؛ شهری که در و دیوارش پر است از ردپای هنرمندان کمتر به‌‌نام و معمارانی که جای جای شهر را با هنرشان برای ساکنانش زیبا کرده‌‌اند.
باور دارم می‌‌توان تهران را واقعا دید، از آن دیدن‌‌ها که سهراب پس از شستن چشم‌‌ها به آن اشاره کرده بود؛ دیدنی که یادمان می‌‌آورد شهر فقط معبری چند باندی برای عبور با سرعت زیاد و یا خانه‌‌ای بزرگ برای خوابیدن در آن نیست، بلکه شهر جاییست برای لذت بردن از زیبایی‌‌های پنهان و آشکاری که در پس هر کوچه و خیابانش منتظر کشف شدن دوباره توسط ساکنانش است.

آرش اکبری سنه متولد ۱۳۶۱، هنرمند و عکاس آزادی است که آثارش طی ده سال گذشته در مجلات هنری، مسابقات، نمایشگاه‌های انفرادی و گروهی متعددی به نمایش در آمده است. از جمله فعالیت‌های او می‌توان به حضور آثار این هنرمند در دوسالانۀ ملی عکس ایران، جشنواره بین‌المللی هنرهای تجسمی فجر، اکسپو عکس صبا، اکسپو عکس تهران خانه هنرمندان، جشنواره عکس همراه تهران، آرت واک تهران کاخ سعد آباد، جشنواره عکس کارت پستال‌های شهری پردیس سینمایی ملت، گالری ماه مهر، گالری هفت ثمر، گالری ایوان، کافه گالری گلاب، گالری الهه، گالری زیرزمین دستان، فصلنامه هنری حرفه هنرمند و ماهنامۀ همشهری داستان اشاره کرد.

گشایش: جمعه ۱۹ مهرماه، ساعت ۱۶ تا ۲۰
بازدید: تا روز پنجشنبه ۲ آبان ماه ۱۳۹۸، همه روزه به جز چهارشنبه‌ها و تعطیلات رسمی، ساعت ۱۶ تا ۲۰
گالری الهه: تهران، بلوار آفریقا، انتهای خیابان گلفام، خیابان نازنین، بن بست امینی، پلاک ۳

نوشته نمایشگاه آرش اکبری ‌سنه در گالری الهه اولین بار در سایت عکاسی. پدیدار شد.

تصویر ۱. وندی اشنایدر. هلال ماه و کلاغ، دنوِر، ۲۰۱۸. جوهر روی کوزو روی ورقه‌ی طلای سفید

هم‌اکنون نمایشی از جدیدترین آثار عکاس و هنرمند معاصر آمریکایی وِندی اشنایدر (Wendi Schneider) در مرکز عکاسی جنوب شرق آمریکا (Southeast Center for Photography) زیر عنوان «شامگاه و ماه» (Evenings with the Moon) در حال برگزاری است.

مضمون آثار وندی اشنایدر (متولد ۱۹۵۵) غالباً موضوعات طبیعی هستند که با تلفیق عکاسی و نقاشی و اثر دست هنرمند شکل می‌گیرند و تک نسخه هستند. او در آثارش فرم‌های طبیعی را به لحظاتی اسرارآمیز تبدیل کرده و در پی زیبایی میان حرکت و بی‌نظمی است.

اشنایدر پس از تحصیل تاریخ هنر و نقاشی، از اوایل دهه‌ی ۱۹۸۰ عکس‌ها را به‌عنوان مدل نقاشی‌هایش به کار گرفت. اما طولی نکشید که شیمی تاریکخانه او را به عکاسی علاقه‌مند کرد. او در این دوران برای تقویت واقعیتِ عکس، عکس‌هایش را نقاشی می‌کرد. اشنایدر همچنین در دهه‌ی ۱۹۹۰ تجاربی با فیلم پلارید داشت و عکس پلارید را با آب‌رنگ یا مدادرنگی نقاشی کرد.

اشنایدر از سال ۲۰۱۰ پروژه‌ی عکاسی ادامه‌داری با عنوان States of Grace را آغاز کرده است. او در این پروژه، پس از گرفتن عکس‌های دیجیتال، ویرایش نرم‌افزاری و چاپ‌شان روی پوست یا کاغذ کوزو (Kozo paper)، به پشت آنها لایه‌ای از فلزات گرانبها افزوده و با اثر دست هنرمند عکس را به اثری یکتا و منحصر به فرد تبدیل می‌کند.
عکس‌های اشنایدر در نمایشگاه‌های متعددی به نمایش درآمده‌اند و به‌عنوان عضوی دائمی در مجموعه‌ی موزه‌هایی چون موزه‌ی هنر نیو اُرلیئنز، موزه‌ی ممفیس بروکس و مجموعه‌ی کتابخانه‌ی دانشگاه اُربن نگهداری می‌شوند.

نمایشگاه آثار وندی اشنایدر در مرکز عکاسی جنوب شرق آمریکا تا ۲۶ اکتبر ۲۰۱۹ ادامه خواهد داشت. نمایشگاه بعدی آثار اشنایدر زیر عنوان States of Grace از ۱۹ اکتبر ۲۰۱۹ در گالری کترین کوتریه (Catherine Couturier Gallery) خواهد بود.

نوشته نمایش جدیدترین آثار عکاس و هنرمند معاصر وندی اشنایدر اولین بار در سایت عکاسی. پدیدار شد.

نمایشگاه عکس «طبیعت تهران» به مناسبت هفته تهران جمعه ۱۹ مهرماه ۹۸، ساعت ۱۵ تا ۱۸ بر روی پل طبیعت برگزار می‌‌شود.

در این نمایشگاه ۴۲ فریم عکس ۵۰×۷۰ از طبیعت تهران، فضای سبز و بوستان‌‌ها، شاخصه‌‌های طبیعی پایتخت در فصل‌‌های مختلف به نمایش در می‌‌آید.

احسان رأفتی داریان، احمد آقاسیانی، حجت ظفرخواه، داوود قهردار، زهرا صفری، ساناز دریایی، سعید فداییان، سعیده احمدی، شهریار دبیری، فاطمه پیمان پاک، فاطمه عسکری، فرناز دمنابی، فرهود نصیری، مجید حسینی، محمد مهیمنی، محیا تابش، مصطفی مصطفوی، میثم مشایخ، نسیم شهریاری و وحید شیخی عکاسان این نمایشگاه هستند.

نوشته نمایشگاه عکس «طبیعت تهران» در پل طبیعت اولین بار در سایت عکاسی. پدیدار شد.

ژو ژیاهو، کمپ کرِیزی انگلیش، ۲۰۱۰

نمایشگاه «قلمرو سوم» (Third Realm) نمایشی از هنر و عکاسی معاصر آسیا از مجموعه‌ی FarEastFarWest است، سازمانی در شانگهای که به سفارش و گردآوری آثار هنری معاصر در آسیا می‌پردازد. قلمرو سوم با به تصویر کشیدن دوره‌ای بسیار مهم از تولید هنر در آسیا (۲۰۰۴ تا ۲۰۱۹)، آثار هنرمندانی را به نمایش گذاشته که مرزها را کاویده‌اند و برای تولید هنر خود عکاسی، فیلم، چیدمان و اجرا را به کار برده‌اند. این آثار با پوشش گستره‌ای از کیفیات مفهومی و بسترهای فرهنگی، دوگانه‌هایی چون امر جهانی و محلی، لحظه‌ی حال و امر تاریخی، ماده و معنا را به هم زده‌اند.

قلمرو سوم با نمایش آثار هنرمندانی که غالب آنها اهل چین هستند، در کنار هنرمندانی از تایلند، فیلیپین، ژاپن، کره و اندونزی، و پروژه‌هایی که از سوی هنرمندان بین‌المللی مثل پائولا پیوی (Paola Pivi) در آسیا شکل گرفته‌اند، آثار شرق و جنوب‌شرقی آسیا را به هم پیوند داده تا همزمان با ماندن در چارچوب‌های موضوعی مشترک و پرهیز از دسته‌بندی‌های کلی، چشم‌اندازی فراگیر از هنر آسیا پیش چشم بگذارد.

در این نمایشگاه به کیوریتری داویده کوئادریو (Davide Quadrio) آثار هنرمندانی چون بردهِد (Birdhead)، سائو فِی (Cao Fei)، هِمان چُنگ (Heman Chong)، کامفتبل کالکتیو (Comfortable Collective)، اف‌اکس هارسُنو (FX Harsono)، جُمپِت کوسویداناتو (Jompet Kuswidananto)، لو یانگ (Lu Yang)، سوتی کونویچایانن (Sutee Kunavichayanon)، سوراسی کوسُلوُنگ (Surasi Kusolwong)، گری راس پاسترانا (Gary Ross Pastrana)، پائولا پیوی، سان ژون (Sun Xun)، اپیچاتپُنگ ویراستاکول (Apichatpong Weerasethakul)، ژیجینگ مِن (Xijing Men)، یانگ ژِنژُنگ (Yang Zhenzhong) و ژو ژیاهو (Zhou Xiaohu) به نمایش درمی‌آیند.

FarEastFarWest در سال ۲۰۰۷ از سوی اریک گیشار (Eric Guichard) و داویده کوئادریو به‌عنوان پلتفرمی برای تولید پروژه‌های هنری تأسیس شده است. هدف مشترک مؤسسان این سازمان شناسایی هنرمندان، انتخاب پروژه‌ها و شکل دادن به تکه‌های تاریخ است با محوریت مسائل معاصر مرتبط با زندگی در آسیا. آثار هنری این مجموعه در مؤسسات هنری مهمی در آسیا و اروپا به نمایش درآمده‌اند.

نمایشگاه قلمرو سوم از ۱۰ اکتبر تا ۲۲ دسامبر ۲۰۱۹ در موزه‌ی عکاسی معاصر (Museum of Contemporary Photography) در کلمبیا کالج شیکاگو (Columbia College Chicago) آمریکا برقرار است.

جهت تماشای آثار هنری معاصر آسیایی از مجموعه‌ی FarEastFarWest، به mocp.org رجوع کنید.

نوشته نمایشگاه «قلمرو سوم» در موزه‌ی عکاسی معاصر کلمبیا کالج شیکاگو اولین بار در سایت عکاسی. پدیدار شد.

کتاب جدید عکس‌های خیابانی مگنوم با قریب به ۴۰۰ عکس از شناخته‌شده‌ترین عکاسان این آژانس، از جمله هانری کارتیه‌برسون (Henri Cartier-Bresson)، الی‌یت ارویت (Elliott Erwitt)، عباس عطار، بروس گیلدن (Bruce Gilden) و مارتین پار (Martin Parr) منتشر شد.

Magnum Streetwise: The Ultimate Collection of Street Photography مجموعه‌ای کامل از عکس‌های خیابانی عکاسان مگنوم است. این کتاب در ۳۵۲ صفحه مشتمل است بر فصل‌هایی که هر یک به‌شکل مجزا به برخی از شناخته‌شده‌ترین عکاسان این آژانس از آغاز تأسیس مگنوم تا اکنون، می‌پردازد، از جمله آنری کارتیه‌برسن ، الی‌یت ارویت ، بروس دیویدسن (Bruce Davidson)، برونو باربی (Bruno Barbey)، عباس عطار، ریچارد کالوار (Richard Kalvar)، بروس گیلدن، سوزن مایْزِلس (Susan Meiselas)، مارتین پار، یوناس بندیکسن (Jonas Bendiksen)، الکس وب (Alex Webb) و نیوشا توکلیان. در این کتاب شاهد عکس‌های مستند باربی از خیزش دانشجویی پاریس در سال ۱۹۶۸، گزارش کریس استیل-پرکینز (Chris Steele-Perkins) از ناآرامی‌های ایرلند شمالی و نیز آثار اخیر اَلِک سات (Alec Soth) خواهیم بود.

Magnum Streetwise با متن و روایت‌های استیون مک‌لارن (Stephen McLaren) ویراستار این کتاب، در کنار عرضه‌ی عکس‌هایی از مؤسسان این آژانس کارتیه‌برسون و کاپا تا عکاسان معاصر مگنوم، افرادی مثل کریستفر اندرسن (Christopher Anderson)، یوناس بندیکسن و نیوشا توکلیان، ما را با سفری تاریخی در عکاسی خیابانی همراه می‌کند.

مک‌لارن در مقدمه‌ی این کتاب نوشته است: «عکاس آشنا با خیابان، همانند کسانی که در این کتاب ملاقات‌شان خواهید کرد، به‌خوبی می‌داند که واقعیت چه‌هنگام مملوء از امکان عکاسی می‌شود. وقتی دگرگونی‌های کوچک در فضای پیرامون مستلزم توجه شوند، گام‌های چالاک و دوربین سریع‌شان، سریع دست به کار خواهند شد.»

کتاب Magnum Streetwise دهم اکتبر ۲۰۱۹ (۱۸ مهر ۱۳۹۸) از سوی انتشارات Thames & Hudson منتشر شد.

نوشته انتشار مجموعه کامل عکاسی خیابانی مگنوم Magnum Streetwise اولین بار در سایت عکاسی. پدیدار شد.

«هدف نهایی من حفظ مفهوم زندگانی آدمی است، بخشیدن زیبایی و قدرتی که من در آن‌ها می‌بینم. می‌خواهم افراد درون عکس‌هایم فهمیده شوند.» – نن گلدین

«هر کسی نمی‌تواند هنرمند بزرگی شود؛ اما یک هنرمند بزرگ از هرجایی ممکن است بیاید.» – آنتون ایگو (انیمیشن راتاتویی)

در دهه‎های گذشته، رسانه‌ی عکاسی با تکنولوژی‌های نوظهور و قالب‌های جدید، از نو معنا شده و شکل جدیدی به خود گرفته است. شاید مهم‌ترین تغییری که در این خصوص رخ داده است، پیدایش عکاسی رنگی بوده که نزدیکی بیشتری با واقعیت دارد. امروزه با وجود دستکاری‎ها و پیشرفت‌های دیجیتالی تغییرات قابل توجه دیگری را نیز شاهدیم.
‌
عکاسان معاصر اغلب این ابزارها را برای نشان دادن جنبه‌های متفاوتی از سوژه‌ها و ساختارهای تصویری متعارف به کار می‌برند.

منظور از «معاصر» هر آن چیزی است که از ۱۹۷۰ تا امروز اتفاق افتاده است. بنابراین عکاسی معاصر یک ژانر نبوده، بلکه نقطه‌ی عطفی در تاریخ عکاسی است. تقریباً هر عکاسی که در پنجاه و چند سال گذشته مهم و جریان‌ساز بوده است، «عکاس معاصر» خوانده می‌شود. اما داستان فراتر از این است. عکاسان معاصر اغلب به دنیای هنرهای زیبا تعلق دارند و همان طور که از مکاتب هلسینکی و دوسلدورف دیده‌ایم، داشتن یک بیانیه‌ی قاطع به عنوان هنرمند از نکات کلیدی یک هنرمند معاصر است.

پانزده عکاس مشهور معاصر
هنگامی که از فصلی از تاریخ بشری صحبت می‌کنیم، دانستن نام‌های زیر، به خصوص برای تاریخچه عکاسی از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.

۱- آندریاس گرسکی Andreas Gursky (متولد ۱۹۵۵)
۲- اَنی لیبُویتْس Annie Leibovitz (متولد ۱۹۴۹)
۳- کریس مک‎کو Chris McCaw (متولد ۱۹۷۱)
۴- سیندی شرمن Cindy Sherman (متولد ۱۹۵۴)
۵- دیدیه ماسار Didier Massard (متولد ۱۹۵۳)
۶- فرانچسکا وودمن Francesca Woodman (1958 – ۱۹۸۱)
۷- گرگوری کرودسن Gregory Crewdson (متولد ۱۹۶۲)
۸- هنریک کرشْتنْز Hendrik Kerstens (متولد ۱۹۵۶)
۹- هیروشی سوگیموتو Hiroshi Sugimoto (متولد ۱۹۴۸)
۱۰- جف وال Jeff Wall (متولد ۱۹۴۶)
۱۱- مایکل ولف Michael Wolf (متولد ۱۹۵۴)
۱۲- نن گلدین Nan Goldin (متولد ۱۹۵۳)
۱۳- فیلیپ-لُرکا دی‌کُرْشا Philip-Lorca diCorcia (متولد ۱۹۵۱)
۱۴- رایان مک گینلی Ryan McGinley (متولد ۱۹۷۷)
۱۵- شیرین نشاط (متولد ۱۹۵۷)

نتیجه‌گیری
تمامی عکس‌هایی که از دهه هفتاد به بعد تهیه شده‌اند را می‌توان «معاصر» در نظرگرفت هرچند تمامی این عکس‌ها را نمی‌توان هنر خواند. اگر به دنبال اکسپرسیونیسم هنری هستید، معنا و مفهومی که عکس‌تان در خود دارد را فراموش نکنید. نوشتن توضیح هنری بهترین راه برای انتقال منظورتان است و برای این کار مثال‌های زیادی تنها با یک کلیک در دسترس شماست.
این لیست پانزده نفره، شامل عکس و عکاس‌های بسیار مهم معاصر بود که می‌توانند الهام‌بخش شما باشند.

نوشته پانزده عکاس مشهور معاصر و عکس‌هایشان اولین بار در سایت عکاسی. پدیدار شد.

انجمن علمی عکاسی دانشگاه آزاد اسلامی تهران مرکز همزمان با شروع سال تحصیلی در پنجمین رویداد خود، به مقوله‌‌ی نگارش گزاره (Statement) و چگونگی آن پرداخته و نشستی را با موضوع «گزاره‌ی هنرمند، چرایی و چیستی گزاره هنرمند» با حضور «حمید سوری»، یکشنبه ۲۱ مهر ۱۳۹۸، در محل مجتمع دانشگاهی سوهانک دانشگاه آزاد اسلامی برگزار می‌کند.

نگارش گزاره برای آثار هنری مدتی است که بین عکاسان ایرانی رواج پیدا کرده است. اما باید متذکر شد که در بسیاری از موارد نوع نگارش و حتی الزام نگارش استیتمنت به طور تمام و کمال روشن نیست؛ در نوشته‌های شماری از هنرمندان استفاده از کلمات ثقیل و نا مفهوم به چشم می‌خورد که به جای کمک به اثر، بیشتر مخاطب را سردرگم می‌کند.

در این نشست تلاش می‌شود تا دانشجویان را با نحوه‌ی بیان ایده، توصیف فیزیکی-فرمی و زیباشناسانه‌ی پروژه، چگونگی فرایند اجرا و نوشتن آشنا کند؛ اینکه چطور هنرمند می‌تواند واژگان کلیدی مربوط به اثر را مشخص کند و در گزاره‌ی خود به چیستی، چگونگی و چرایی خلق اثر هنری پاسخ دهد. ضمن مرور بر پیشینه‌ی نگارش گزاره سعی می‌شود در رابطه با مهمترین مسائل در نگارش گزاره هنرمند (صادقانه، شفاف، کوتاه و اصیل بودن آن) پرداخته شود.

همه علاقه مندان، صاحب نظران و دانشجویان عکاسی می‌توانند نظرات و پیشنهادات خود را جهت همفکری از طریق ایمیل انجمن علمی عکاسی دانشگاه آزاد اسلامی به نشانی asp.iauctb@gmail.com ارسال کنند.

زمان نشست: یکشنبه ۲۱ مهر ۹۸ – ساعت ۱۴ الی ۱۶
نشانی: سوهانک، میدان قائم، خیابان خندان، خیابان سلمان، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی، دانشکده هنر، ساختمان ولایت ۶، طبقه منفی یک، سالن همایش
دسترسی از خط سه مترو – ایستگاه قائم

نوشته «چرایی و چیستی گزاره هنرمند» در نشستی با حمید سوری اولین بار در سایت عکاسی. پدیدار شد.

انجمن عکاسان ایران یک انجمن فراگیر و ملی است و ضرورت دارد که به مسائل عکاسی و عکاسان نگاه ملی و فراگیر داشته باشد.

عباس کوثری، عکاس با بیان این مطلب گفت: ۱۰ روز با عکاسان ایران مهمترین رویداد و فعالیت انجمن عکاسان ایران است که انجمن با آن شناخته می‌شود و ضرورت دارد که برای این رویداد انجمن، فارغ از انجمن‌های تخصصی برنامه ریزی کند در دوره‌هایی از ۱۰ روز باعکاسان ایران از جمله هفتمین دوره که به عنوان عضو شورای مشورتی برای نمایشگاه با این رویداد همکاری داشتم، بعضی از انجمن‌های تخصصی آثاری را برای نمایشگاه ۱۰ روز فرستاده بودند که متناسب با این رویداد نبود و یا پیش از آن در نمایشگاه خود آن انجمن نمایش داده شده بود بنابراین پیشنهاد می‌شود که انجمن عکاسان ایران به جای اینکه فضاهایی را برای نمایشگاه به هر یک از انجمن‌های تخصصی در ۱۰ روز باعکاسان ایران اختصاص دهد برای این رویداد فراخوان بدهد و عکاسان بتوانند آثار خود را ارسال کنند و انجمن آثار را انتخاب کند.

کوثری در ادامه به ضرورت برگزاری کارگاه توسط انجمن عکاسان ایران اشاره کرد و گفت: پیشنهاد می‌کنم انجمن کارگاه‌هایی را در تهران و شهرستان‌ها برگزار کند و موضوعات و مباحثی که در مراکز آموزشی و دانشگاهی بیان نمی‌شود، در این کارگاهها ارائه شود برای این کارگاه‌ها می‌توان از عکاسان و افراد خارج از کشور هم دعوت کرد و انجمن تعامل و ارتباط بین المللی هم داشته باشد.

تغییر و تحول در هیات مدیره انجمن عکاسان ایران لازم است و می‌تواند امکان تحول را در انجمن و برنامه‌های آن فراهم کند البته این مساله هم در جامعه ما وجود دارد، که افراد مشارکت جدی و فعال ندارند انجمن عکاسان ایران چون انجمن ملی است ضرورت دارد که همه نوع عکاسی را مورد توجه داشته باشد.

نوشته دیدگاه عباس کوثری درباره انجمن عکاسان ایران اولین بار در سایت عکاسی. پدیدار شد.

عکاسی به عنوان رسانه‌ای توانمند در ثبت لحظات و موقعیت‌ها یکی از ناب‌ترین رسانه‌های هنری برای انتقال مفهوم و پیام به مخاطب یا همان بیننده است که جایگاه ویژه‌ای نیز در عرصه‌های گوناگون فرهنگی، هنری، اقتصادی و سیاسی دارد.

بانک ملی ایران در نظر دارد در پاسداشت نود و یکمین سال تأسیس خود و با دعوت از کلیه هنرمندان و عکاسان حرفه‌ای سراسر کشور «جشنواره عکس نمای ملی» را برگزار کند.

از بدو تأسیس بانک ملی ایران تا کنون سبک‌ها و شیوه‌های گوناگونی در طراحی ساختمان‌های شعب و ادارات این بانک به‌ کار رفته است که در نتیجه امروز این بناهای ارزشمند به گنجینه‌ای کم‌نظیر در تاریخ معماری ایران بدل شده‌اند. این موضوع می‌طلبد تا پژوهشی جامع درباره طراحی و معماری بناهای این بانک در دوره‌های مختلف تاریخی و سبک‌های منحصر به فرد آن انجام شود.

«جشنواره عکس نمای ملی» با بهره‌گیری از همه ظرفیت‌های هنری در تمام نقاط ایران این زمینه را فراهم می‌سازد تا به اطلاعات ارزشمندی از این ابنیه دست ‌یابیم و نیز در راستای حفظ و نگهداری این ابنیه تاریخی و گران‌بها گام برداریم.

بدیهی است با محقق شدن این جشنواره ناگفته‌هایی درخصوص موقعیت‌های این بانک در جنبه‌های علمی، فرهنگی و تاریخی نمایان می‌شود. همچنین در راستای ترویج فرهنگ بانکداری نوین، تبیین الگوهای رفتاری در بانکداری الکترونیک و دیجیتال و شناسایی شکاف میان نسل جدید و قدیم و نیز نیازسنجی جامعه در حوزه‌های مرتبط با فناوری اطلاعات به عنوان اهم اهداف این جشنواره هستند.

اهداف جشنواره:
• ثبت و نمایش سبک زندگی اجتماعی مردم ایران در استفاده از خدمات بانکداری سنتی، الکترونیک و دیجیتال در آخرین سال های قرن چهاردهم هجری شمسی
• توجه به همدلی در کسب و کار
• ثبت زیبایی ها و ویژگی های منحصر به فرد ابنیه تاریخی و امروزی قدیمی بانک ملی ایران
• ترویج فرهنگ استفاده از بانکداری دیجیتال

بخش ها: ۱- معماری ۲- مستند اجتماعی
موضوع بخش معماری:
• ابنیه تاریخی و امروزی بانک ملی ایران در سراسر کشور
• طرح ها و نقوش معماری بناهای بانک ملی ایران
• نماد و نشانه های بانک ملی ایران
• تزئینات معماری بناهای بانک ملی ایران
• نمای شعب و هویت بصری بناهای بانک ملی ایران

موضوع بخش مستند اجتماعی:
• بازار
• کسب و کار
• تجهیزات بانکداری الکترونیک و دیجیتال (خودپردازهای سیّار بانکی، دستگاه کارتخوان و …)
• مناسبات اقتصادی، مراودات پولی و بانکی به شیوه‌های سنتی یا الکترونیک و دیجیتال
مقررات شرکت در جشنواره و نحوه ارسال آثار:
• آخرین مهلت ارسال آثار ۲۰ آبان ۱۳۹۸
• ارسال عکس‌ها از طریق تلگرام به شماره ۰۹۰۳۳۷۹۷۲۲۵ و یا پست الکترونیکی جشنواره به نشانی prs@bmi.ir امکان پذیر است.
• هر عکاس می‌تواند در هر بخش ۵ قطعه تک عکس ارسال نماید.
• فرمت عکسهای ارسالی فقط Jpeg باشد که در صورت پذیرش و تماس، شرکت کننده می‌بایست فایل اصلی اثر را به دبیرخانه جشنواره ارسال نماید.
• عکس هایی که دارای امضا، واتر مارک، لوگو، پاسپارتو، کلاژ یا هر تغییری باشند قبل از مرحله داوری حذف خواهند شد.
• بدیهی است شرکت کنندگان می‌توانند روی عکس‌ها اصلاح نور و رنگ، کنتراست و وضوح اعمال نمایند.
• پذیرش عکس های سیاه و سفید نیز امکان پذیر است.
• حداکثر سایز ضلع بزرگ عکس‌های ارسالی می‌بایست ۳۰۰۰ پیکسل و با حداکثر حجم ۳ مگابایت باشد.
• آثاری که پس از مهلت مقرر به دبیرخانه ارسال می‌شوند ترتیب اثر داده نخواهد شد.
• تصمیم گیری در رابطه با موارد پیش بینی نشده بر عهده دبیرخانه جشنواره خواهد بود.
• آثار می‌بایست با دوربین عکاسی حرفه‌ای تهیه شده باشد و عکس‌های ثبت شده با تلفن همراه پذیرفته نمی‌شود.
• عکس‌ها باید در قالب فایل ارسال‌گردد و مشخصات فردی اعم از نام و نام خانوادگی، کد ملی، شماره تماس و آدرس پستی نیز ضمیمه آثار ارسالی شود.

توضیحات:
برگزارکننده حق استفاده از عکس‌های پذیرفته شده را در رسانه‌های چاپی، فیلم، تیزر، بروشور، انتشارات مربوط به جشنواره در فضای مجازی و سایر موارد فرهنگی با ذکر نام عکاس برای خود محفوظ می‌دارد.
کتاب جشنواره به هنرمندانی که عکس‌هایشان به نمایشگاه راه پیدا کرده است، اهدا خواهد شد.
به تعداد ۵۰ اثر برگزیده نمایشگاه لوح تقدیر به علاوه مبلغ ۹۱ هزار تومان به عنوان حق تألیف پرداخت خواهد شد.
آثار برگزیده به مدت یک هفته در محل موزه بانک ملی ایران واقع در تهران، خیابان فردوسی نمایش داده می‌شود.
محدودیتی در سال تولید آثار نیست و عکاسان می‌توانند آثار گذشته خود را که منطبق با محورهای موضوعات جشنواره است ارسال کنند.
در این جشنواره پذیرش آثار بصورت تک عکس انجام می‌شود.
شرکت در جشنواره محدودیت سنی دارد و حداقل سن شرکت‌کنندگان ۱۵ سال است.
ارسال عکس به دبیرخانه جشنواره به منزله قبول کلیه مقررات مسابقه است و شرکت کننده مالک اثر شناخته می‌شود و مسئولیت هرگونه دعوی در باب مالکیت اثر بر عهده شرکت کننده است و از عهده برگزار کننده خارج است.

جوایز بخش معماری
نفر اول: تندیس طلایی جشنواره – لوح زرین – ۳۰.۰۰۰.۰۰۰ ریال جایزه نقدی
نفر دوم: لوح زرین – ۲۰.۰۰۰.۰۰۰ ریال جایزه نقدی
نفر سوم: لوح زرین – ۱۰.۰۰۰.۰۰۰ ریال جایزه نقدی

در بخش معماری دو عکس شایسته تقدیر به هر کدام لوح تقدیر + ۵.۰۰۰.۰۰۰ ریال جایزه نقدی تعلق می‌گیرد.

جوایز بخش مستند اجتماعی
نفر اول: تندیس طلایی جشنواره – لوح زرین – ۳۰.۰۰۰.۰۰۰ ریال جایزه نقدی
نفر دوم: لوح زرین – ۲۰.۰۰۰.۰۰۰ ریال جایزه نقدی
نفر سوم: لوح زرین – ۱۰.۰۰۰.۰۰۰ ریال جایزه نقدی

در بخش مستند اجتماعی دو عکس شایسته تقدیر به هر کدام لوح تقدیر + ۵.۰۰۰.۰۰۰ ریال جایزه نقدی تعلق می‌گیرد.

هیأت داوران:
مسعود زنده روح کرمانی، کریم متقی، سروش کیایی، بهنام صدیقی، خشایار فاضل کاشانی

مجری داوری و مشاور هنری: علی اصغر فیض اللهی
شورای سیاست‌گذاری: اداره کل روابط عمومی بانک ملی ایران
دبیر جشنواره: داود اسماعیل گل

آدرس دبیرخانه جشنواره:
خیابان فردوسی جنوبی، ادارات مرکزی بانک ملی ایران، اداره کل روابط عمومی، دایره سمعی و بصری
تلفن های تماس (همه روزه از ساعت ۷ تا ۲۱): ۶۰۹۹۳۷۲۷-۰۲۱ ۶۰۹۹۲۳۷۸-۰۲۱
تلگرام: ۰۹۰۳۳۷۹۷۲۲۵ – @namayemelli
صفحه اینستاگرام: namaye.melli.festival
نشانی پست الکترونیکی: prs@bmi.ir

نوشته فراخوان جشنواره عکس نمای ملی اولین بار در سایت عکاسی. پدیدار شد.

۱- آندریاس گرسکی Andreas Gursky (متولد ۱۹۵۵)

جدای از رکوردهای فروش آثارش در دنیای عکاسی هنری، گرسکی عکاسی است که جهان معاصر را به شیوه‌ی فریبنده به تصویر می‌کشد. عکس‌های او مکان‌هایی را تصویر می‌کنند که وجود ندارند.

چطور؟
البته که به کمک دستکاری‎های دیجیتالی! او محل‎های عادی و معمولی را دستکاری می‌کند تا به زیبایی‌شناسی یا نگاه شخصی خودش برسد.
به گفته‌ی خودش علت این کار او این است که برخی عناصر در این محیط‌های عادی اذیتش می‌کنند.

تمامی عکس‌های او ابعاد بزرگ یا نقطه‌ی دید مرتفع ندارند، اما با این حال این از ویژگی‌های عکس‌های گرسکی است.

باید صادقانه بگویم که در ابتدا با کار او چندان ارتباط برقرار نکردم. اما با چندباره بررسی کردن آثارش رفته‌رفته بسیار به او علاقه‌مند شدم.

به جرأت می‌توانم بگویم هنگامی که به عکس‌ها خیره می‌شوم، انگار در حال نگاه کردن به نقاشی‌های پالاک هستم، با این تفاوت که می‌فهمم موضوع از چه قرار است. ممکن است برخی درک درستی از نقاشی‌های پالاک داشته باشند، اما فهم من از هنر آبستره چندان نیست که دقیق نقاشی‌هایش را درک کنم، از نگاه کردن به آنها لذت می‌برم گرچه مطلب چندانی دستگیرم نمی‌شود. برخلاف این نقاشی‌ها، عکس‌های گرسکی را توانسته‌ام به‌خوبی بفهمم.

برای تماشای آخرین مجموعه‌ی گرسکی با نام «آمازون» به سایت او رجوع کنید.

آندریاس گرسکی در اینترنت:
– سایت شخصی
– آندریاس گرسکی در Artsy
– تاثیرگذارترین عکس‎های همه دوران – ۹۹cent

نوشته پانزده عکاس مشهور معاصر: آندریاس گرسکی اولین بار در سایت عکاسی. پدیدار شد.

۲- اَنی لیبُویتْس Annie Leibovitz (متولد ۱۹۴۹)

لیبُویتْس از ارکان مهم عکاسی است. پرتره‌هایش در تعریف عکاسی معاصر اهمیت دارند. از کارهای تبلیغاتی گرفته تا عکس‌های شخصی‌تر، غنایی که او به تصاویر داده، همانند گنجینه‌ای با ارزش است.

مجله‌ی رولینگ استون بدون عکس‌های لیبُویتْس، از جایگاه امروزش برخوردار نبود. در سال ۱۹۷۰، روزهای آغازین «عکاسی معاصر»، لیبُویتْس تنها به‌عنوان یک عکاس خرد در مجله استخدام شد. اما سه سال بعد به پست عکاس اصلی ترفیع یافت.

هنگام کار برای رولینگ استون (شغلی که ۱۳ سال به طول انجامید)، لیبُویتْس بیشتر راجع به مجله‌ها آموخت و دریافت که در عین عکاسی سفارشی، همچنان می‌تواند به تهیه‌ی کارهای شخصی خود بپردازد. از کارهای تبلیغاتی و پرزرق وبرق برای مشتریان بنامی چون دیزنی گرفته تا عکس‌های شخصی‌ترش، لیبُویتْس با شکوه تمام می‌درخشد.

اَنی لیبُویتْس در اینترنت:
– Vanity Fair
– Facebook
– Portfolio One

نوشته پانزده عکاس مشهور معاصر: انی لیبویتس اولین بار در سایت عکاسی. پدیدار شد.

تصویر ۱. فلیپه خاکُمه. بدون عنوان ۹. لوییس سیلوا از پُرتوکابِیّو، ونزوئلا. سه ماه پیش خانه‌اش را ترک کرد. او گفته: «وقتی می‌دیدم نوه‌هایم گرسنه می‌خوابند قلبم شکست. به همین خاطر است که به جاده زدم.»

جایزه‌ی استعداد نوظهور عکاسی لنزکالچر هر سال فرصتی فراهم می‌آورد برای آشنایی با عکاسان بااستعداد و ناشناخته در سرتاسر جهان. از میان صدها عکاس شرکت‌کننده در فراخوان ششمین جایزه‌ی استعداد نوظهور لنزکالچر (گالری عکس‌های شرکت‌کننده در این رقابت)، داوران این رقابت ۲۵ عکاس را به‌عنوان استعداد نوظهور در عکاسی برگزیده‌اند.

از زندگی روزمره تا محیط‌های برساخته و فراواقعی، از مسائل اقلیت‌های جنسی، نژادی و اجتماعی تا تکنولوژی تشخیص چهره و تصویرگری سه‌بعدی، عکس‌های برگزیده‌ی ششمین جایزه‌ی استعداد نوظهور لنزکالچر از امکانات وسیع بیان خلاقانه و ارتباط عاطفی در عکاسی خبر می‌دهند. در ادامه نگاهی خواهیم داشت به هشت انتخاب برتر داوران و نیز عکس‌های دیگری از مجموعه‌های برگزیده در این رقابت.

عکاس هلندی-مراکشی هاجر بنجیدا[۱] در مجموعه‌ی «آتلانتا مشهورمان کرد» از نگاه یک زن جوان نگاهی داشته به دنیای استریپ‌کلاب‌های آتلانتا و زنانی که نقش مهمی در صحنه‌ی موسیقی هیپ‌هاپ دارند. او با نزدیکی به سوژه‌هایش و تصویر کردن آنها در نقش‌هایی چون مادری، وجوه دیگری از این افراد را به نمایش گذاشته است.
بنجیدا دارای مدرک کارشناسی عکاسی از دانشگاه هنرهای اوترخت است.
حساب کاربری اینستاگرام او: @hajarbenji

عکاس ایتالیایی ساکن لندن سیلویا د جُرجی[۲] در مجموعه‌ی «تکه‌های منظره» فرآیند عکاسی آنالوگ را با تکنیک‌های کلاژ تصاویر یافت‌شده در طبیعت ترکیب کرده و نقش‌هایی فراواقعی و باستان‌شناختی شکل داده است. به‌زعم انا دَنِمان «رویکرد حس‌برانگیز و بی‌زمان او بازتابی است از جهان آسیب‌پذیر و درحال‌تغییر پیرامون ما و نیز تکه‌تکه‌شدن حافظه».

د جُرجی دانش‌آموخته‌ی کارشناسی ارشد هنرهای تصویری از کالج هنر کَمبِروِل لندن و کارشناسی ارشد هنرهای زیبا از کالج هنر ویمبلدن است. وبسایت او: silvia-degiorgi.com

عکاس آمریکایی ترا فاندریست[۳] در مجموعه‌اش با عنوان «زندگی در اُزارکس» با عکس‌هایی صمیمی و همدلانه از زندگی روزمره در منطقه‌ی روستایی اُزارکس در آرکَنزاس آمریکا، ما را با زندگی اهالی این منطقه آشنا کرده است. همان طور که جکلین بِیتْس نوشته است: «از رسوم روزمره تا مناسک گذر، ترا با تصاویرش از لحظات آرام و واقعیات دشوار زندگی در این منطقه‌ی دوردست، اندیشگری و توجهش را نشان داده. کاوش او در زندگی این مردمان عمیقاً باورپذیر و گیرا است.»

فاندریست پس از کار به‌عنوان آتش‌نشان و کار در پارک ملی در ۲۷ سالگی عکاسی را آغاز کرد و به‌عنوان عضو فعال انجمن نشنال جئوگرافیک یور شات عکاسی مستند را یاد گرفت. او با شرکت در کارگاه عکس میسوری در سال ۲۰۱۷ به وادی عکاسی جدی پا گذاشته و جامعه‌ی خود در منطقه‌ی روستایی اُزارکس را مستند کرده است. وبسایت او: terrafondriest.com

عکاس سوییسی ماتئی فکسنینو[۴] در پروژه‌اش از زنان زندانی دعوت کرده است تا از طریق زبان مُد و فشن خود را ابراز کنند. او با همکاری سه طراح مد تلاش کرده از طریق جنبه‌های فراکاربردی مد هویت جدیدی از این افراد زندانی نشان دهد. فکسنینو از طریق جامه‌هایی که به تن آنها کرده و ژست‌هاشان تصورات‌مان از افراد زندانی را تغییر داده است. همان طور که لُرا پرسْلی خاطر نشان کرده، «این پروژه نشان‌گر قدرت مولد عکاسی در احیاء‌گری است، و بازسازی هویت شخصی برای التیام و ازسرگیری زندگی. این پروژه همچنین می‌تواند کاربرد عکاسی در دادن صدا به افراد کمتردیده‌شده و به‌حاشیه‌رفته را نشان دهد».

فکسنینو از سال ۲۰۱۵ عکاسی را آغاز کرده و پس از مطالعه‌ی عکاسی در مدرسه‌ی CEPV در ویوه سوییس به عکاسی مد مشغول شده است. وبسایت او: matfocs.com

در مجموعه‌ی عکاس آمریکایی جان هنری[۵] مادرانی را می‌بینیم که فرزندان‌شان را به آغوش کشیده یا در بالین گرفته‌اند. هنری با این پروژه، که در مناطق مختلف آمریکا تهیه شده، تلاش کرده است ترس و خطر از دست رفتن جان نوجوانان و جوانان آفریقایی‌آمریکایی بر اثر خشونت و بی‌عدالتی را نشان دهد.
وبسایت جان هنری: jonhenryphotography.com

عکاس اکوادوری فلیپه خاکُمه[۶] وضعیت غم‌انگیز ونزوئلا را به‌شکلی تازه به تصویر کشیده است. او در مجموعه‌ی «راه‌نوردان: مهاجرت ونزوئلایی‌ها» تصویر اسکناس‌های این کشور، که با تورم شدید اقتصادی به میزان قابل توجهی ارزش خود را از دست داده‌اند، را با تصویر مهاجران ونزوئلایی و داستان‌شان درآمیخته است.

خاکُمه تمرکزش روی مسائل مهاجرت و حقوق بشر را پس از مطالعاتش در مدرسه‌ی اقتصاد لندن آغاز کرده است. وبسایت او: felipejacome.com

عکاس چینی ساکن آمریکا گوئانیو ژو[۷] در پروژه‌ای شخصی و از نظر زیبایی‌شناختی چشمگیر با عنوان «خانه‌ی سانسورشده‌ی موقت»، با آراستن خانه‌ی خانوادگی‌شان در پکن چین به عکس‌های مختلف، فضایی نامتعارف را شکل داده است. او در این پروژه عکس‌هایی از پروژه‌ی قبلی‌اش از مردان همجنس‌گرا در محیط زندگی‌شان، پاره‌هایی از مجلات مد که طی دوران نوجوانی‌اش جمع می‌کرد و نیز عکس‌های آلبوم خانوادگی‌شان را در خانه‌ی نوجوانی‌اش در پکن قرار داده تا اصول ناهمجنس‌خواهی والدینش را به هم بزند.
وبسایت او: xuguanyu.com

عکاس هلندی مارول هریس[۸] در مجموعه‌ی «سفر درونی» ما را با سفری همراه کرده که از زن بودن آغاز و به مرد بودن ختم می‌شود. او در این مجموعه، اندوه، شک، درد و پروسه‌های درمانی‌اش را به تصویر کشیده و عکاسی را ابزاری برای بیان بی‌واسطه‌ی فشارها، سرخوردگی، تنهایی، کشف و بیان هویت پیچیده‌اش به‌عنوان یک فرد تراجنسیتی (ترنس) به کار گرفته است.

هریس در هلند بزرگ شده و دانش‌آموخته‌ی دانشگاه عکاسی کاربردی است. وبسایت او: marvel-harris.com

منتخبی از عکس‌های سایر مجموعه‌های برگزیده:

برای دیدن تمامی مجموعه‌ها به این سایت لنزکالچر – برگزیدگان ۲۰۱۹ رجوع کنید.
پی‌نوشت‌ها:
[۱] Hajar Benjida
[۲] Silvia De Giorgi
[۳] Terra Fondriest
[۴] Matei Focseneanu
[۵] Jon Henry
[۶] Felipe Jacome
[۷] Guanyu Xu
[۸] Marvel Harris

نوشته عکس‌های برگزیده جایزه استعداد نوظهور لنزکالچر ۲۰۱۹ اولین بار در سایت عکاسی. پدیدار شد.

۳- کریس مک‎کو Chris McCaw (متولد ۱۹۷۱)

کریس مک‎کو، عکاسی آمریکایی ست که رویکرد متفاوتی نسبت به سایرین دارد. او نتیجه نهایی کارهایش را بر روی صفحات بزرگ نقره‌ای چاپ می‌کند و مانند بسیاری دیگر از عکاسان، با رویکردی کاملاً متفاوت نسبت به آنچه اکنون به‌خاطر آن معروف است کارش را آغاز کرد. تکنیک او در ثبت لانگ اکسپوژر از عکاسی طبیعت و عکاسی نجومی بسیار ویژه‌ست.

مجموعه‌ی Sunburn او در عین خام بودن، اثری درخشان در عکاسی معاصر است. او با این مجموعه مرزهای عکاسی آنالوگ را جابه‌جا کرده است. مک‌کو برای عکس‌هایش از دوربین‌های دستساز و عظیم قطع بزرگ استفاده کرده و برخی از نوردهی‌هایش تا ۲۴ ساعت طول کشیده‌اند.

مک‌کو با کاغذهای تاریخ‌گذشته‌ای که هنگام نوردهی با تأثیر اپتیکی عدسی‌ها مستقیماً با نور خورشید می‌سوزند، عکاسی می‌کند. در نهایت، عکس پایانی ردی از خورشید و زمان عکاسی را با خود به‌همراه دارد.

چیزی که پذیرش عکاسی را میان هنرهای زیبا سخت کرده این است که عکس‌ها بی نهایت بار می‌توانند بازتولید شوند. اما با وجود عکس‌های کریس، چنین نقدی بر عکاسی وارد نیست. چرا که هر عکس او منحصربه‌فرد است.

کریس مک‎کو در اینترنت:
– سایت شخصی
– ۴۱ اثر، بیوگرافی و نمایشگاه‎ها در Artsy

نوشته پانزده عکاس مشهور معاصر: کریس مک‌کو اولین بار در سایت عکاسی. پدیدار شد.